Buenas dias.

Hallo Belgie,

ik ben hier nu al even en terwijl we hier nog buenas dias zeggen, is het bij jullie al buenas tardes. Ik moet zeggen, het spaans begint te vlotten, ik kan toch hier en daar al een klein gesprekje aanknoppen en tracht vooral veel te oefenen. Dit is wel niet altijd zo evident, want dan kom je thuis na vier uur les en moet je weer die inspanning leveren om jezelf verstaanbaar te maken bij je gastgezin. Nuja gezin er is hier eigenlijk enkel Nancy, die in de 70 is en haar moeder die in de 90 is. Verder ben ik hier de enige in huis buiten de naschools bezoekje van kleinzoon Fabio en het ontelbaar aantal vermoedelijke familieleden die uren per dag spenderen bij de grootmoeder op kamer. Oja en er is ook nog de schuchtere Lourdes, die zo wat in staat voor het huishouden, maar niet voor de onderbroeken, die moet je zelf wassen! Dusja zo alleen ben ik hier nu wel niet, maar in tegenstelling tot andere gastgezinnen zijn er hier geen andere studenten/reizigers dus das mss wel een beetje jammer; maar Nancy is echt een super lieve vrouw die er 100% voor gaat. Ze doen hier ook echt hun best om lekker eten op tafel te zetten, 's morgens krijg ik altijd platte kleine broodjes met confituur en 's middags is er al aaaaaltijd eerst giant mais en daarna soep en daarna een warme maaltijd en 's avonds een eitje of pannenkoeken fzo, dus hé niet slecht ee! Nuja kmoet er wel bij zeggen dat ze hier fan zijn van het vlees voor s middags de avond voordien al klaar te leggen in de keuken op het aanrecht, kwestie dat op temperatuur kan komen zkr ... En ben gisteren dan ook ziek gevallen :( Salmonella, meet faye.

Op school ben ik ondertussen aan mijn laatste week Spaans begonnen en hoewel die vier uur meestal wel vlot passeren, ben ik ergens toch blij dat het er bijna op zit, ik moet zeggen het is eigenlijk nog snel gegaan. Volgende week ga ik dan ook een stukje Peru verkennen en ga ik een ganse week reizen. Ik ga met de bus onder andere naar Lake Titicaca en ik ga vliegen over de Nazcalines, twee dingen waar ik echt wel naar verlang, daarna keer ik trg naar Cusco en moet ik nog vier weken aan de slag als vrijwilliger.

Aan het begin zag ik alles eerlijk gezegd echt niet zitten en wou ik het liefst zo snel mogelijk naar huis, daar kwam gelukkig verandering in toen ik hier twee andere studenten leerde kennen die een afzonderlijk traject volgen en die jammergenoeg ook al naar huis zijn. De overige studenten op school zijn allemaal rond 18 en dat leeftijdsverschil merk ik jammergenoeg wel, ik vind net zoals het echte leven op de middelbare school moeilijk aansluiting bij de groep. Dus een echt travelbuddy heb ik hier nog steeds niet gevonden, maar goed daar kunnen we nu niet veel aan veranderen.

Ik heb wel al een hele reeks aan uitstappen gedaan en heb echt al veel in en rond de buurt van Cusco bezocht. De ene uitstap al wat succesvoller of de andere...ik ben gaan quadbiken (das ni faye-proof). De gids eeft me dan ma vannachter bij hem gezet en zo had ik mijn prive chauffeur, het landschap van The Sacred Valley was echt super mooi en daar heb ik toen ook enorm van genoten! Ik heb ook al de Valle Sur bezocht, die was ook super mooi, die foto's kunnen jullie allemaal trg vinden hier op de blog. Verder ben ik ook wat ruïnes in en rond de stad gaan bezoeken die waren ook allemaal heel mooi alleen ben ik er toen in geslaagd men groep kwijt te raken of de groep is er in geslaagd niet op mij te wachten met als gevolg dat ik daar plots stond. Ik heb toen maar een taxi genomen en de rest van de excursie die ik normaal in groep ging afleggen, alleen gedaan ... Het kan ook maar weer bij 1 iemand gebeuren zeker ...

Aja en de kers op de taart zoals ze het zo graag omschrijven in de reisgidsen, Machu Picchu ben ik ook al gaan bezoeken! De ruïnes op zich waren nu niet zo spectaculair, maar het landschap waarin ze liggen is onvoorstelbaar prachtig. Je zit echt meer dan 2000m hoog tussen te wolken in een nog volledig intacte stad uit de 15de eeuw. Echt super. Machu Picchu was al altijd iets wat ik wou bezoeken en dit is afgelopen weekend dan ook eindelijk gebeurt, dus ik kan inderdaad niet meer zeggen dan super! De reden waarom ik oorspronkelijk er ook voor gekozen had om naar Peru te komen om Spaans te leren was dan ook Machu Picchu. Verder kijk ik nu ook enorm uit naar de rest van het land en daarna zien we dan wel weer.

Dit is moeilijk

Hola !

Ik ben nu drie dagen in Peru, hoewel de dagen en de uren wel enorm door elkaar lopen met het tijdsverschil, begin ik stilaan te aclimatiseren. Ik heb er een heel moeilijke start opzitten, maar begin me nu wel al beter te voelen bij mijn huidige leef- en woonsituatiendie die gepaard gaan met deze reis. Ik slaap nu dus in bij een gastgezin, maar niemand spreekt hier Engels, dus de communicatie verloopt heel moeizaam, iets wat ik natuurlijk vanop voorhand kon verwachten; maar effectief in een situatie staan waarin je alleen bent en je moeilijk kan uitdrukken is best zwaar. Het is niet echt iets waarop je je kunt voorbereiden, je moet het gewoon ondergaan en volhouden vooral. Uiteindelijk zal dit op het einde van de rit zijn vruchten wel afwerpen, maar dat is op het einde en we zijn nu nog maar het begin! Gelukkig heb ik hier wel internet and I am not ashamed to say it, I need it ! Zonder de mogelijkheid tot contact met het thuisfront zou ik nu wss een elendig hoopje in een peruviaans kamertje zijn. In tegenstelling tot Zuid Afrika waar ik mij vanaf dag 1 thuis voelde en direct een fantastisch groep mensen heb leren kennen, voel ik mij hier dus voorlopig wel nog een loner. Op school waar ik nu spaanse les volg, zitten er ook alleen maar Amerikaanse studenten die allemaal deel uitmaken van 1 groep die samen gekomen zijn, dus daar sta ik ook maar wat bij voor spek en bonen. Nuja ik eet graag spek (en bonen) dus das zo erg nog ni. Mijn gastgezin is overingens super lief en ze doen echt hun best, dus al bij al hoor ik niet zo hard te klagen. Ik tracht nu vooral op zoek te gaan naar een al dan niet peruviaans vriendje of vriendinnetje.

Cuzco is trouwens een zeer bruisende stad, maar ik kan er nog niet goed aan uit of de locals nu wel of geen last hebben vn die blanke met haar semi-rost haar die tussen hen door vendelt. Ze zijn eerder van het negerende type. Het straatbeeld is nogal typisch voor iedere land buiten Europa - niet echt iets waar ik last van heb, dat soort cultuurshock ervaar ik gelukkig niet meer - denk gewoon aan veel vuilnis, zand, opengebroken voetpadden, chaotisch verkeer en zwerf honden. Ze dragen hier wel helmpjes op de brommer en er staan overal agentes in skinny ruitersbroek het verkeer te regelen dus zo barbaars is het hier nu ook weer niet. De mensen op straat zijn een mengelmoes van modern tot typisch Peruviaanse vrouwtjes met lange zwarte haren in twee vlechten met hoedjes en kleurrijke kleren. Het centrale plein (Plaza de Armas heet dat hier) is dan weer super verzorgd en een echte toeristische hotspot met KFC en Starbucks incluis. I must confess, I have already been to KFC ... maar ik had honger en kwist niet waar het faye-proof was om te eten. De lonely planet vertelt me dat het plein volgens koloniale wijze gebouwd is, voila bij deze weten jullie dat dan ook! Verder ligt de stad eigenlijk in een soort van vallei omringend door een groen berglandschap, op zo een 3000m boven de zeespiegel. Gelukkig hebbek geen last van hoogteziekte, thee van coca leaves drinken is de boodschap. Wel niet zo super warm hier (een graad of 15) ze gaan hier de winter tegemoed, maar dat gaat gelukkig wel gepaard met het einde van het regenseizoen. Voldoet deze beschrijving een beetje voor jullie? Ik tracht weldra wat foto's up te loaden.

Verder is er hier eigenlijk nog niet zoveel gebeurd en ik ben vooral bezig met het plannen van uitstapjes in en rond de omgeving van Cuzco.

Zo, tot later !

Dit wordt moeilijk

Het is bijna zover, na veel getreuzel ben ik biiiijjjna klaar om te vertrekken. Alles begint geregeld te raken:

• appartement: check
• opvang vr de vogels: check (merci Lander)
• al het nodige voor op reis: check
• al het nodige voor op reis in de rugzak: bijna check
• afscheidsetentje met de vrienden: check
• afscheid vn men bestie part one: check

Wereldverkenning part drie gaat van start binnen 24u. Gelukkig weet ik uit vorige ervaringen dat vertrekken altijd moeilijk is en ik eerlijk gezegd ergens zelfs met tegenzin vertrek; ook al lijkt het nu alsof ik dit enkel vr men eigen gemoedsrust zeg. Ik had ook niet echt gedacht dat ik nog ging kunnen reizen, toen ik twee jaar geleden in december alleen ging wonen. De gelegenheid bood zich echter opnieuw aan in het najaar van 2014 en ik heb de kans gegrepen om wederom op ontdekking te gaan. De situatie is sinds mijn vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika ook aanzienelijk veranderd, nieuwe mensen hebben een plaatsje in mijn hart veroverd en die moet ik nu achter laten en dat is niet fijn! Ik hou moed in het feit dat ik weet dat eens ter plaatse ik weer zoveel nieuwigheden ga ontdekken, waardoor de tijd gaat vliegen en ik voor ik het weet terug met me gat de vlieger op moet na België. Dit wordt spannend en ik krijg weer het priviligé een nieuw stukje van de wereld te ontdekken. Peru here i come (hopelijk is Machu Picchu faye-proof).

Tot in het rijk der Inca's!